Teatr Muzyczny w Lublinie
Operetka, komedia muzyczna, farsa zawsze miały w Lublinie swoją wierną publiczność. Już w kilka miesięcy po Wiedniu czy Paryżu, Lublin oglądał najnowsze operetki Offenbacha, Straussa czy Lehara.
Wystawiały je trupy teatralne zjeżdżające na zimowe sezony do Teatru przy ul. Jezuickiej, a potem Teatru Wielkiego przy ul. Namiestnikowskiej (dzisiejszy teatr im.J.Osterwy). Latem, Podkasana Muza królowała w Teatrze Letnim „Rusałka”.
Operetka lubelska po II wojnie światowej nie mając własnej siedziby korzystała z gościny najpierw Garnizonowego Klubu Oficera, gdzie scena i widownia, chociaż małe, posiadały jednak pewną teatralną atmosferę, a potem Domu Kultury Kolejarza, gdzie dobudowane garderoby i całe sceniczne zaplecze.
Sytuacja nieco znormalizowała się gdy Dyrekcję i Pracownie przeniesiono do gmachu Teatru w Budowie, ale scena nadal była gdzie indziej. I oto na półtora miesiąca przed końcem stulecia bezdomny teatr osiadł na swoich włościach.
W lipcu 1944 roku wraz z 3 Dywizją i organizującą się I Armią WP, przybył do Lublina Centralny Dom Żołnierza. Królowa Przedmieścia Z. Krumłowskiego – była pierwszym spektaklem muzycznym wystawionym w wyzwolonej Polsce.
W lutym 1945 roku większa część zespołu wyjechała do Łodzi, a Centralny Dom Żołnierza wraz z opuszczeniem Lublina przez władze państwowe przeniósł się do Warszawy. Po tej reorganizacji pozostali w Lublinie artyści utworzyli Teatr Muzyczny pod kierownictwem artystycznym por. Antoniego Niemczynowskiego. Ten działający w budynku Okręgowego Domu Żołnierza, teatr wystawiał rewie, komedie muzyczne i składanki. Do 1947 roku trwał okres krystalizowania się profilu.
Za sezon inauguracyjny dla teatru par exelance operetkowego należy uznać sezon artystyczny 1947/48. Prywatny Teatr Muzyczny pod dyrekcją A. Niemczynowskiego przyjął wówczas nazwę Teatru Muzycznego im. Żołnierza Polskiego, którym kierowała Rada Artystyczna.
W sezonie 1948/49 nastąpiło połączenie pod jedną dyrekcję Maksymiliana Chmielarczyka – Teatru Muzycznego z Teatrem Miejskim (dramatycznym). Współpraca obu teatrów trwała jednak tylko jeden sezon, do chwili upaństwowienia w 1949 roku Teatru Miejskiego.
W 1952 r. scena muzyczna została rozwiązana. Ostatnim spektaklem Teatru Muzycznego była inscenizacja Krakowiaków i Górali K.Kurpińskiego.
7 stycznia 1956 roku powołano na nowo do życia scenę muzyczną w Lublinie. Operetce, wzorem innych ośrodków, takich jak Kraków i Wrocław – nadano status zrzeszenia spółdzielczego.
24 marca 1956 roku Teatr Muzyczny daje pierwszą premierę – operetkę J. Dunajewskiego Swobodny wiatr.
W roku swego czterdziestolecia Teatr Muzyczny stał się teatrem bezdomnym. W przededniu jubileuszu 11 stycznia 1987 roku teatr znalazł się na bruku. Garnizonowy Klub Oficera, w którego sali widowiskowej odbywały się spektakle Lubelskiej Operetki, a potem Teatru Muzycznego – oddano do remontu, a sublokatorowi wymówiono zajmowane lokum, nie proponując nic w zamian. Ostatnia premierą zrealizowaną na scenie GKO był Błękitny zamek R.Czubatego.
We wrzesniu 1989 roku teatr otrzymał scenę w Domu Kultury Kolejarza przy ul. Kunickiego. Wreszcie lubelscy widzowie mogli obejrzeć spektakle przygotowane „na wygnaniu”: Barona Cygańskiego J. Straussa – absolutny przebój sezonu, Paganiniego F. Lehara, Bal w Savoy’u P. Abrahama, Madame Dubarry C. Millockera.
18 listopada 2000 roku nastąpiło uroczyste otwarcie wreszcie własnej siedziby teatru, Przy ul. M.C. Skłodowskiej 5.
Od grudnia 2005 roku Teatrem Muzycznym w Lublinie kieruje były dyrektor Filharmonii Lubelskiej i Częstochowskiej: Leszek F. Hadrian. Dyrektorem artystycznym jest uznany dyrygent Jacek Boniecki, z którego inicjatywy został rozszerzony repertuar Teatru o przedstawienia operowe.
W styczniu i lutym 2006 r. Zespół Artystyczny Teatru odbył z wielkim sukcesem tournee zagraniczne po krajach Beneluxu przedstawiając Cyrulika Sewilskiego Gioacchino Rossiniego. Prapremiera miała miejsce w Rotterdamie.
Źródło: www.teatrmuzyczny.eu
Adres:
Teatr Muzyczny w Lublinie
ul. Marii Curie-Skłodowskiej 5
20-029 Lublin
f: mauriciokell / pixabay
